اولویت جامعه لر، بیداری یا عظمت؟
ما لرها همواره عادت داریم از یک ور بوم بیفتیم حال می خواهد تکرار پارس پارس کردن باشد یا لر را لور نوشتن،عادت به اعتدال نداریم، فرهنگ ضعیف و خودستیزانه ما بلای جامعه ما شده.
یعنی نمی شود لر باشی و نه لور و حقت را مطالبه کنی؟نمی شود لر دهاتی خطاب شوی و مدافع جامعه ات باشی؟
خیلی ها به اسم لر یا بقول خودشان لور دنبال عظمتند عظمت شهری، عظمت ایلی، عظمت خوانین و…
آنها به اسم عظمت ایل گرایی دنبال خط کشی با دیگر لرتبارانند و به اسم عظمت شهرگرایی دنبال انکار لر بودن دیگران.
همچنین برخی دیگر به اسم عظمت خوانین لر و جهت خشنودی وارثان خوانینی که خون تک تک مردم عادی لر را در شیشه می کردند!بدنبال تحقیر جوامع مختلف زحمتکش لر هستند.
آیا بایستی بدنبال ارضای غرور لگد مال شده مان و رفع ناتوانی های شخصی و شغلی و قومی مان و نتیجتا عظمت سازی های دروغین باشیم و یا بیداری جامعه لر نسبت به هویت و خواسته هایش؟
بنظرم اولویت اصلی ما فعالان حتی نبایستی نابودی جوک لری و یا گرفتن گوش های مان برای نشنیدن توهین ها باشد، اگر جامعه ما بیدار باشد و با اعتماد بنفس، لرستیزی دیگران با ارسال جوک لری هیچ خطری نمی تواند برای ما داشته باشد.
معادله بازی انتخاب میان هویت خواهی و یا هویت ستیزی، در زمین خودمان و به کنش خود ما مرتبط است.
باز تاکید می کنم مقصر نه جوک ها هستند، نه توهین ها و نه عاملان انتشار، بلکه این به عملکرد ما لرها و فرهنگی که منتج به این عملکرد ما شده بر می گردد.
ابوالفضل بابادی شوراب
