بابادی یکی از ۴ طوایف (یا باب) بزرگ ایل هفت لنگ بختیاری است که بدلیل تعداد خانوار و جمعیت زیاد، آن را ایل بابادی نیز می‌گویند.

در حال حاضر محل سکونت اصلی ایل بابادی در کوهرنگ، بیرگان، فارسان، مسجدسلیمان، خانمیرزا، ایذه، اردل، لالی و شوشتر است اما در گذشته آنان نیز مانند سایر بختیاری‌ها به ییلاق و قشلاق (سردسیر و گرمسیر) کوچ می‌کردند. ییلاق شان دراستان چهار محال و بختیاری شامل پردنجان، گوجان و شهرستان کوهرنگ است. قشلاقشان در استان خوزستان شامل میان رودان، بنوارگله بلوط، مهدی‌آباد، تراز، دشت ده (حتی)، قلعه میدان، جاستون شه (جازستان سیاه)، کالک شوران، سیکوند، دره بوری در حومه شهرستان لالی می‌باشند.

امروزه که بختیاری چند برابر سالهای تقسیم بندی ایلی رشد نموده دیگر آن تقسیم بندی ساختاری گذشته جوابگوی امروز نمی تواند باشد به تعبیر دیگر اگر در پنجاه سال گذشته به بختیاری ایل می گفتند امروز جا دارد سرزمین وسیع بختیاری که چند برابر رشد نموده به ایل بختیاری , قوم بختیاری اطلاق شود , پیرو این صحبت روزگاری بابادی باب جمعاً یکصد هزار نفر جمعیت داشت ولی امروزه که پیش از یک میلیون نفر جمعیت در سطح ایل و سرتاسر کشور دارا می باشد باید که در جایگاه ساختاری یک ایل قرار گیرد و به آن ایل بابادی نامید.